Jack Veerman, Friday, June 15, 2007

Fans

Het zijn zulke verschrikkelijk lieve mensen allemaal, onze fans. Door de jaren heen hebben we met een flink aantal van hen een speciale band opgebouwd. De zogenaamde 'die hards', de fans die ons dik en dun steunen, kwamen niet één keertje of twee keer naar onze Final Tourconcerten, nee, die waren er veel vaker.

Ik kan me goed voorstellen dat ze ons na 16 juni erg gaan missen. Dat gevoel is trouwens wederzijds: ook wij vallen wat dat betreft in een gat. Daarom hebben we voor die trouwe aanhang in ons laatste jaar een uitzondering gemaakt.

Na afloop van de concerten namen we in de artiestenfoyer zo'n half uurtje de tijd voor ze. Je bent dan wel moe, en eigenlijk ben je aan wat rust toe, maar het was tenslotte de allerlaatste keer. Ik vond het bovendien ook erg gezellig. We maakten een praatje en gingen nog even met ze op de foto. Dat hadden ze wel verdiend. En wie weet wat we in de toekomst gaan doen; dan kunnen we elkaar wel weer eens nodig hebben.

In sommige schouwburgen was het personeel hier niet van op de hoogte, en werden de fans tegengehouden. Maar in zulke gevallen sprongen wij voor ze in de bres. Immers: zij hebben van ons genoten, maar wij ook van hen!

Niet zelden namen de fans ook een cadeautje voor ons mee. Vaak iets heel persoonlijks, zoals een afscheidskaartje of een fotocollage. Dat vond ik allemaal toch wel heel ontroerend. In Hengelo maakten we het zelfs mee dat een plaatselijke bakker voor aanvang van het concert een grote taart kwam afleveren. Mét een foto van BZN erop. Dat was zijn afscheidscadeautje.

We hebben er eerst zelf een klein stukje van opgegeten, en de rest na afloop natuurlijk met de fans gedeeld.